ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΑΣΑΣ...ΤΣΙΧΛΑ!!!ΑΔΥΝΑΤΙΖΕΙ!!

Μία διατροφολόγος του Πανεπιστημίου του Rhodes Island ανακάλυψε μετά από έρευνα ότι η τσίχλα (χωρίς ζάχαρη) μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο του σωματικού βάρους μειώνοντας τα κιλά και αυξάνοντας τα επίπεδα ενέργειας του οργανισμού.Η Καθλίν Μέλανσον, καθηγήτρια διατροφής και ειδικός τροφίμων για την έρευνα αυτή χρησιμοποίησε υγιείς εθελοντές που μασούσαν τσίχλα και εθελοντές που δεν ασχολούνταν με το… άθλημα. Tα αποτελέσματα λοιπόν, έδειξαν, πως όσοι μασούσαν τσίχλα μια ώρα κάθε πρωί, κατανάλωναν 67 θερμίδες λιγότερες στο συνολικόγεύμα τους, χωρίς μάλιστα να τις συμπληρώσουν μέσα στο υπόλοιπο της ημέρας. Ειδικά οι άντρες εθελοντές, δήλωσαν ότι η διαφορά ήταν αισθητή δεδομένου...
Αν και πρόκειται για έρευνα μικρής κλίμακας και σίγουρα χρίζουν περαιτέρω τεκμηρίωσης τα συμπεράσματά της, εμείς προς το παρόν μπορούμε να υποθέσουμε ότι το… μάσημα της τσίχλας ίσως και να μπει κάποια στιγμή στα προγράμματα απώλειας βάρους!
.ότι μετά το μάσημα της τσίχλας αισθάνονταν το αίσθημα της πείνας σε πολύ μικρότερο βαθμό . Παράλληλα, η Κ. Μέλανσον, ανακάλυψε, ότι ένα ποσοστό του 5 % των εθελοντών που μασούσαν τσίχλα πριν και μετά το φαγητό αύξανε και τα επίπεδα της ενέργειάς του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με την ειδικό, οι μυς του σαγονιού, οι οποίοι «μιμούνται» την κίνηση του μασήματος της τροφής, δίνουν σήμα στον εγκέφαλο ότι καταναλώνει τροφή και έτσι μειώνεται το αίσθημα της πείνας. «Και μην φανταστείτε ότι για να συμβεί αυτό πρέπει να μασάτε μετά... μανίας» λέει η Μέλανσον. Αξίζει να σημειωθεί πως στην έρευνα πήραν μέρος 35 άντρες και γυναίκες, οι οποίοι επισκέφθηκαν δύο φορές το Εργαστήριο μέτρησης Μεταβολισμού και Ενέργειας, αφού είχαν μείνει νηστικοί από το προηγούμενο βράδυ. Στην πρώτη επίσκεψη, μάσησαν τσίχλα για περίπου 20 λεπτά (πριν φάνε πρωινό) και 40 λεπτά στην διάρκεια των 3 επόμενων ωρών, μέχρι το μεσημεριανό γεύμα τους. Όλοι οι εθελοντές δεν έκαναν έντονη σωματική άσκηση και παρέμειναν στην διάρκεια των μετρήσεων ακίνητοι, ώστε να μετρηθεί ο μεταβολισμός και η γλυκόζη στο αίμα τους όσο το δυνατόν πιο σωστά πριν και μετά από κάθε γεύμα. Επίσης, τους ζητήθηκε να σημειώνουν κατά της διάρκεια της ημέρας πόσο πεινούσαν και αν αισθάνονταν ευεξία ή αδυναμία.